Filmy rzeka, film czarno-biały

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Dwóch młodych mężczyzn, pierwszy bogaty, drugi z klasy średniej, zakochują się w tej samej kobiecie i zostają pilotami myśliwców Korpusu Powietrznego Stanów Zjednoczonych.

W młodej i pięknej Maryjce (Ina Benita) kochają się żonaci mężczyźni z pobliskiej wioski. Niebawem dochodzi do tragedii.

Istnieją dwie konkurujące ze sobą firmy produkujące sprzęt sportowy, których podstawowym produktem są rakiety tenisowe. Największą gwiazdą, a – co za tym idzie – i reklamodawcą, jest Jadzia Jędruszewska, która gra rakietą firmy Malicz. Konkurencyjna firma – Oksza – postanawia przejąć zawodniczkę. W tym celu wyrusza do hotelu sportsmenki dziedzic firmy, młody Jan Oksza. Spotyka wychodzącą z pokoju dziewczynę i od razu przystępuje do realizacji planu. Szkopuł w tym, że Jadzia, którą zaczął adorować, to nie słynna tenisistka tylko panna Maliczówna, która w hotelu przekazywała nową rakietę. To dopiero początek serii nieporozumień…

Starszy poeta przyjeżdża w środku zimy do odludnego hotelu nad rzeką Han. Ma przeczucie, że za niedługo umrze, więc prosi o spotkanie swoich dwóch dorosłych synów, z którymi dawno temu stracił kontakt. W tym samym czasie młoda kobieta wynajmuje pokój w hotelu, by uciec od zawodu miłosnego i uleczyć serce. Poszukując wsparcia, prosi przyjaciółkę o przyjazd. Poeta i synowie wciąż się mijają, nie mogąc się spotkać w jednym miejscu, chociaż wszyscy trzej chcą uzyskać od siebie wyjaśnienia i podsumowania wzajemnych relacji. Gdy poeta zauważa przez okno dwie przyjaciółki przechadzające się po śniegu, wydaje się, że znalazł odpowiedź na nurtujące go uczucia.

Trzecia część „Czterech pór roku”. Niedźwiedzie, bobry, wiewiórki oraz inne ssaki spieszą się z przygotowaniami przed nadchodzącą zimą, znowu w rytm skocznych pastiszów klasycznych melodii.

Podczas jednej z bitew Powstania Styczniowego, Józef Odrowąż cudem uchodzi z życiem. Ciężko ranny udaje się do pobliskiej wsi, gdzie zostaje zatrzymany przez wrogich chłopów, jednak ratuje go pewna wieśniaczka i umieszcza go we dworze w Niezdołach. Tam opiekuje się nim Salomea Brynicka i jej stary niedosłyszący sługa Szczepan Podkurek. Ukrywają ciężko rannego powstańca przed kilkakrotnymi rewizjami armii zaborcy. Między młodymi rodzi się uczucie. Po jakimś czasie do dworu w Niezdołach trafia poszukująca syna księżna Odrowążyna. Okazuje się, że przybysz jest księciem.